Gay Γάμοι. Nα ζήσετε, να ζήσετε....

Τήλος. Δεν έχει τόση σημασία το που. Αν πριν λίγα χρόνια γινόταν ένα γκάλοπ, για το που στην Ελλάδα θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο, όλοι θα λέγαμε στη Μύκονο, και για τους πιό πονηρούς στη Λέσβο. Μία η άλλη. Αν είναι να παντρευτείς τον άνθρωπο που αγαπάς τον παντρεύσαι και μέσα σε ΤΑΧΙ, αρκεί ο ταρίφας να πάρει τριπλοκούρσα να χουμε κουμπάρο.

Ντάξει, δεν μπορώ να πώ ότι είμαι προοδευτικός με τη σημασία του «ντάαξει μωρέ», ούτε όμως ότι είμαι και πουριτανός. Είμαι κάπου στο ανάμεσα. Όχι γιατί έχω κατάλοιπα διαφόρων εποχών και επιρροών, αλλά περισσότερο γιατί είμαι πρακτικός άνθρωπος. Οι πρακτικοί πολλές φορές πάμε μονόμπαντα. Όχι αδίκως, όμως. Τετράγωνη λογική = άμεσες λύσεις.

Κάτι πολύ πρακτικό που θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ στο να στρώσει η κοινωνία μας είναι ότι δεν ερχόμαστε πολυ συχνά στην θέση του άλλου. Τι γίνεται όμως όταν ο άλλος δεν έρχεται στη δική μας? Απλό. Τον γαμάμε. Άσχετο.

Έχω συναναστραφεί με διάφορους gay τύπους κατά καιρούς, και δε μπορώ να πώ ότι μ’ ενόχλησε η συμπεριφορά τους, ίσως επειδή ήμουν τυχερός απ την άποψη ότι δεν ήταν «κραγμένοι» και ήταν και αρκετά αξιοπρεπείς, στις «κινήσεις» τους. Όχι κορίτσια, είμαι str8 1000%, αν αναρωτιέστε. Δεν έχω κακές εμπειρίες απ τους «άλλους». Αντίθετα, έχω σκάσει στα γέλια με τον αυθορμητισμό και το χιούμορ τους. Και ούτε όμως μετράω τα λόγια μου αν είναι να πώ, πούστης, αδέρφω, λουκία, λουγκρέτο, λεβεντόκωλος, πισωλούρης, δεντρογαλιά, συκιά, αμαζόνος, εμμανουέλος...κ.τ.λ.

Άλλα δε καταλαβαίνω τον ντόρο γύρο απ το θέμα, όχι όμως απ την πλευρά των straight, αλλά απ τη μεριά των gay. Δεν καταλαβαίνω τη χρησιμότητα του γεγονότος.

Mήπως είμαι καθυστερημένος, ή στόκος, πείτε μου. Εδώ τα straight ζευγάρια κατα ένα μεγάλο ποσοστό τήνουν στο να μην παντρεύονται, επειδή η γυναίκα θέλει καριέρα και γουστάρει πιο πολύ το laptop, απ τα παιδικά κλάματα και τις πάνες, ενώ ο άντρας επειδή «εκεί έξω κάνει μουνοθύελα» και βγήκε το νέο Pro, στο PS3.

«Αυτοί», τι πα να κάνουνε. Τι θέλουν να τους πούμε μπράβο? Ή μήπως «καλούς απογόνους»? Γιατί έτσι όπως το πάνε είναι σα να λέμε «έπεσε κι άλλο ένα κάστρο». Και πες ότι υιοθετούν ένα παιδάκι...το παιδάκι αυτό θα έχει πρόβλημα απ το σχολείο μέχρι τα βαθιά του γεράματα, λόγω της κοινωνίας που όλοι ξέρετε πώς λειτουργεί γύρω απ αυτά τα θέματα. Δεν είναι αμαρτία? Εδώ στο σχολείο αν φοράς γυαλιά σε φωνάζουν γυαλάκια, ή αν έχεις ένα οποιοδήποτε πρόβλημα, υγείας συμπεριφοράς, δε θα έχεις γι αυτό? Και πας στρατό και σε ρωτάει ο Επιλοχίας... «είσαι Ο? ....ΤΟΥ? ....ΤΗΣ?» Εκεί τι λές? ΤΟΥ και ΤΟΥ?!?!!? Ή ΤΗΣ και ΤΗΣ?!?!? Και ξαναζείς σε ακόμα χειρότερο βαθμό τα σχολικά σου χρόνια. Δεν είναι λίγο να «γράφουν» τραγούδια για σένα. Αντρέα-Αντρέα τα μπούτια σου είναι ωραία. Τι κάνεις εκεί πως αντιδράς?

Οκ, πείτε ότι δεν υιοθετούν παιδί. Το μόνο πρακτικό που διαφαίνεται είναι η συντροφικότητα στις προχωρημένες ηλικίες, εκεί που δε μπορείς να τα κάνεις όλα μόνος σου και θες ένα στήριγμα και παρέα. Καλές οι γάτες, αλλά δε φημίζονται στο να φτιάχνουν τσάι. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους straight.

Το χω ακόμα λίγο ασύντακτο στο μυαλό μου αλλά το βλέπω λίγο μάταιο στη τελική όλο αυτό. Προσπαθώ να έρθω στη θέση τους, αλλά η πρακτική μου μεριά βαράει κόκκινα. Όπως και με τους αταίριαστους γάμους ή τους γάμους συμφερόντων. Παντρεύτηκε η Λιάνη τον Παπανδρέου... Μισή μερίδα αυτός, κρεβατογεμίστρα αυτή, και το κρεβάτι ΙΚΕΑ. Ορίστε κατάσταση. Αντί να πα να βρεί κάνα τσομπάνη να της αλλάξει τα καντήλια ήθελε «πνευματική τροφή» σου λέει...είμαι πεζός το ξέρω, αλλά δε μπορώ να με φανταστώ να ξυπνάω με τη γιαγιά μου δίπλα. Γαμησέ τα, έχω και κάτι σηκωμάρες πρωί πρωί, άστα να πάνε...

...αλλά καλύτερα σηκωμάρες, παρά απλές κομάρες...

Άντε και στα δικά μας...

ΥΓ. Γερό να ναι και να κατουράει όρθιο....