SEX AND THE CITY - Το καυλί μου στάζει πύον, πιάσε μου μια ΙΟΝ

Μάαλιστα...εδώ είμαστε. Και ξαφνικά ανακαλύψαμε το sex. Το sex της τελευταίας στιγμής? Το sex το αγχωμένο, το sex το και καλά απελευθερωμένο? Το sex με όλη την έννοια της λέξης? Ή το sex που το κάνεις συνειδητοποιημένα, εφόσον ξέρεις τι θέλεις.

Το προβλημά μου εδώ δεν έχει να κάνει με την γνωστή και πετυχημένη ΤV σειρά, με την παρέα 4 γυναικών που γενικά ψάχνεται να απολαύσει το sex.

Το προβλημά μου είναι με όλους ατούς που δε μοιάζουν στο ελάχιστο ως χαρακτήρες, ως lifestyle, και ως σεξουαλικά απελευθερωμένοι με τις ηρωίδες της τηλεοπτικής σειράς, αλλά το παίζουν...Δεν εννοώ να ξοδεύουν μια περιουσία στα Prada και στα Gucci οι γυναίκες και οι άντρες να κάνουν το σκατό τους παξιμάδι για να έχουν ένα ωραίο γαμιστρώνα με ένα καλό αυτοκίνητο μουνοπαγίδα, ώστε να είναι λίγο παραπάνω αρεστοί, ούτε να κάθονται στον πρώτο/η τυχόντα, αλλά να το ψάχνουν πιό πολύ μέσα τους.

Γιατί αν υπήρχαν τέτοιοι άνθρωποι (τουλάχιστον στην Ελλαδα, που ζούμε) θα υπήρχαν και οι "εξαφανισμένοι" κατ' αυτές άντρες, και οι «ξηγημένες» κατ’ αυτούς γυναίκες, και θα είμασταν όλοι πιο ευτυχισμένοι σεξουαλικά.

Συνήθως οι γυναίκες που λένε οτι δεν υπάρχουν άντρες, είναι ή κακογαμημένες, ή χωρισμένες, ή αυτές που γενικά μισούν τους άντρες και ψάχνουν για "χορηγούς". Δεν είναι τυχαίο ότι η Αθήνα (δε ξέρω, απο Θεσσαλονίκη μεριά τι παίζει, δεν έχει τύχει να συναναστραφώ στην συμπρωτεύουσα) ότι η Αθήνα λοιπόν, έχει καταντήσει ένα μεγάλο κρεβάτι. Ποιός το λέει αυτό? Εκτός άν μιλάμε όλοι για όσα ακούγονται στην τηλεόραση για τον πήξε και την δήξε.

Όταν μιλάμε συνεχώς για sex, πάει να πεί ότι μας λείπει!
Γιατί αν βγεί ένας ή μία και πεί ότι εγώ κάνω κάθε μέρα sex, εγώ προσωπικά θα τον περάσω ή για ζιγκολό που πηδάει γριές ή, για πουτάνα, ή, για ψεύτη και φαμφάρα. Δε μπορεί να κάνεις κάθε μέρα sex με το ίδιο άτομο και να μιλάς γι αυτό. Συνήθως οι ευτυχισμένοι σεξουαλικά, δε το κάνουν θέμα. Όσοι έχουν μια υγιή σχέση, φαίνεται στο προσωπό τους και θα είναι οι τελευταίοι που θα πάρουν θέση σε μια "σοβαρή" συζήτηση γύρω απ το θέμα αυτό. Αυτοί είναι που ΓΑΜΑΝΕ. Κανείς άλλος. Άντε και οι μαθητές στις πενταήμερες...!

Όλοι οι υπόλοιποι, οι μεν άντρες "ξαλαφρώνουν" με αλλοδαπές, οι δε γυναίκες αν δεν έχουν σχέση ή κάνα δονητή, τη βγάζουν με κάνα πρώην τους. Αυτή είναι η κατάσταση. Γιατί όλοι τρέχουμε και κάνουμε login sta facebook στα hi5 στα MSN, στα sites γνωριμιών? Για να γαμήσουμε και το τελευταίο γκομενάκι που ξέφυγε απ την υποληψή μας, ή επειδή δε γαμάμε και πολύ τελευταία? Η φάση είναι ότι στα εν λόγω sites κατά την εγγραφή, σου ζητάται να γράψεις το φύλο σου και το λόγο που είσαι εδώ, και σου χει... Ψάχνεις γυναίκες/άντρες για... Γνωριμία, Σχέση, Φιλία, Κουβεντούλα, Ταραντούλα, Βιολοντσέλο, Κιθάρα, Αποτρίχωση, Μπρίζα, Παστίτσιο., ή σου έχει σε κάποια απ αυτά, μια custom επιλογή που γράφεις μόνος σου...

Το θεωρώ τόσο υποκριτικό κυρίως απ τις γυναίκες που σημειώνουν τη custom επιλογή με σαχλαμαρίδια του τύπου ...καφεδάκι και κουβεντούλα – απο περιέργεια και μόνο- ένοιωθα μόνη αυτο το Σάββατο, υπάρχει άραγε κάποιος εκεί έξω?-

Ναι μωρή γαμιόλα υπάρχει, και σε περιμένει με το πούτσο όρθιο, έλα σε περιμένω...

Εμα πιά δε μπορώ να ακούω και να βλέπω τόση υποκρισία για κάτι που όλοι κάνουμε και ξέρουμε και στο κάτω κάτω δεν είναι και ντροπή. Σιγά μη με νοιάζει να ανταλάξω φωτογραφίες με το κάθε μαλάκα, η το τι πιστεύει, ο καθένας για το μεσανατολικό. Στο πούτσο μου κιόλας...

Σκάνε μετά κάτι μαλάκες άντρες απ το πουθενά και αρχίζουν να σου μιλάνε για τα χιλιάδες γαμήσια παρτούζες, τα one night stands, και λες, ...που ζώ εγώ και τι κάνω? Σιγά ρε Γκουζγκούνη κατούρα και λίγο. Αυτοί είναι και το χειρότερο είδος που κυκλοφορεί, οι και γαμώ τους δήθεν. Και καλά οι άντρες...μη τους πουν ότι δε γαμούν, τους παίρνει απο κάτω.
Αυτές που έχουν τη μεγαλύτερη πλάκα είναι οι γυναίκες. Αυτές ζούν στο κόσμο του Άρλεκιν. Θέλουν πάνω απ όλα ο άντρας να είναι αρσενικό κάτι ανάμεσα σε Αστραπόγιαννο και Paul Newman, να μη τους μιλάει άσχημα, να είναι δυναμικός και ταυτόχρονα τρυφερός, να είναι ανεξάρτητος οικονομικά απ τα 18 του, να ζεί στο σπίτι του με κήπο και λαμπραντόρ και όχι με τους γονείς του, αλλιώς είναι μαμάκιας και βουτυρόπαιδο, να τους κάνει όλα τα χατήρια, και να, να, να, και η λίστα δεν έχει τέλος.

Sorry ρε κορίτσια να ρωτήσω κάτι? Άντρα θέλετε ή τον Κωτσόβολο που τα χει όλα και συμφέρει?
Εσείς που θέλετε όλα αυτά, μπορείτε να τα δώσετε κιόλας? Δηλαδή μη μου πείτε ότι η μέση γυναίκα, ζεί σε δικό της , ή έστω ενοικιαζόμενο σπίτι, με το αυτοκινητό της, τον καλοπισμό της, με όλα όσα αυτό συνεπάγεται (κομμωτήρια, καλλυντικά, γυμναστήρια) τα πάγια έξοδα της, και της μένουν και λεφτά να κάνει τη ζωούλα της και όλα αυτά απο ένα μισθό? Πως λοιπόν ένας μέσος άντρας με λίγο παραπάνω -και πολύ ίσως λέω- απ το βασικό μισθό, να σας κάνει "βασίλισσες"? Ντάξει δικαιωμά σας να ψάχνετε το καλύτερο άρωμα σε ακριβό μπουκάλι με ωραίο περιτύλιγμα, και designάτη συσκευασία, άλλα αυτό το πράγμα έχει καταντήσει τόσο must που οι άντρες έχουν αρχίσει να πιστεύουν ότι πρώτα θα αποκτήσουν μπάκα, καράφλα και βαθιά τσέπη και ίσως τότε κάτι να γίνει. Σας φαίνομαι υπερβολικός κι ότι τα παραλέω. Κάντε μια βόλτα στα clubs, και τότε θα καταλαβετε τι εννοώ. Θα δείτε 300 μπάκουρους και 400 μπακούρες, να κάθονται αντικρυστά, όπως στα πάρτυ του δημοτικού, και να κοιτάνε το μεγάλο τραπέζι στη μέση με τους χλιδάτους, αντί να πλακωθούνε στο «παστίτσιο». Το να πλησιάσεις μια κοπέλα και να της μιλήσεις σε ένα bar, αντιστοιχεί με ανδραγάθημα άξιο Πολεμικού Σταυρού και Μεταλλίου Ανδρείας. Πας κοντά με κάποιο θάρρος και γυρνάει και σε κοιτάει με ένα βλέμμα έτοιμη να σου τραβήξει εφτά χαστούκια, που τόλμησες να την ενοχλήσεις, ή στην καλύτερη θα κοιταχτεί με τη φίλη της και θα κλάσουν στα γέλια. Κερνάς σφηνάκια, (το κλασσικό εικονογραφημένο σκηνικό), πετάς καμιά ατάκα, να σπάσεις το πάγο, κι αυτές στη μουνάρα τους. Μου ‘χε πεί μια γκόμενα κάποτε ύστερα απο ένα αποτυχημένο καμάκι...

«Καλά ρε φίλε, το βρίσκεις περίεργο ότι εγώ και η φίλη μου, ήρθαμε εδώ να μιλήσουμε και να πιούμε ένα ποτό και δε θέλουμε να μας ενοχλούνε?»

«Εσύ το βρίσκεις φυσιολογικό τη στιγμή που φοράς μίνι με ξώβυζο και μπότες, να μη στην πέσω?» απάντησα...

Sorry κιόλας ρε μαλάκα, δηλαδή, όταν εγώ θέλω να πώ μ ένα φίλο μου τα σωψυχά μας θα ντυθώ θα στολιστώ και θα πάω σ ένα bar με ντάπαντούπα να μιλήσω...? τι να πώ ρε πούστημ. Θα πάω στη Ν. Υόρκη να τη πέσω στη Kim Catral, τι άλλο να κάνω ο πούστης?

Γι αυτό ρε γαμώ έχουμε κόψει τα μπαρ τα κλάμπ έχουν εξαφανιστεί τα στέκια, οι παρέες και το χουμε ρίξει στον ιντερνέ και στον αμανέ. Δεν πας σε ένα bar βέβαια μόνο για καμάκι, ή για να συναντήσεις τον έρωτα της ζωής σου, ούτε σίγουρα θα είσαι τόσο τυχερός ώστε να σου κάτσει μία/ένας με τη πρώτη. Απλά το ότι πλησιάζεις ένα νέο πρόσωπο, δε σημαίνει απαραίτητα ότι θέλεις και να το γαμίσεις. Να πούμε δυό κουβέντες σαν άνθρωποι face to face, και ότι προκύψει δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Τι ανασφάλεια είναι αυτή ρε πούστη? Κι αν θεωρήσουμε ότι να συνάπτεις σχέση με συναδέλφους στη δουλειά είναι αντιδεοντολογικό, οι επιλογές λιγοστεύουν κι άλλο.

Εμ γι αυτό τα στριπτιτζάδικα, κάνουν χρυσέ δουλειέ.

Ταυτοχρόνως, μου τι σπάνε οι άντρες, που τη πέφτουν με την καλή και την κακή έννοια συνεχώς. Καταντάει βαρετό. Υπονοούμενα, χειρονομίες, κομπλιμεντάκια, ζαχαρίτσες, γλυκουλικισμοί, χαριτωμενιές και τα ρέστα. Μια κατάσταση που θα τη συναντήσεις απ τη δουλειά σου μέχρι το χασάπικο στη γειτονιά σου. Παιχνίδι να γίνεται θα μου πείς. Το αποτέλεσμα πιο είναι όμως? Το αποτέλεσμα είναι ότι τελικά δε γίνεται τίποτα.

Γι αυτό και συναντώ πολύ μοναξιά τελευταία, ή, σχέσεις με ακραίες αντιδράσεις κι απ τις 2 πλευρές. Στα πρόθυρα νευρικής κρίσης για το τίποτα. Κι αυτό έχει την εξηγησή του. Πιστεύω ότι όσο περισσότερο μένεις μόνος σου για ένα διάστημα, μετά απο μία σχέση, τόσο καλύτερα είναι. Η λογική του πιθήκου «μη κρεμαστείς απο ένα κλαδί αν δε πιαστείς απο ένα άλλο» έχει καταστρέψει και συνεχίζει να καταστρέφει σχέσεις και να χαλάει ψυχολογίες κι ανθρώπους. Γιατί δεν είναι σωστό να ξεπεράσεις την/τον πρώην ξεσπώντας στον/ην επόμενο/η. Κάτσε λίγο μόνος/η, φάε τα σκατά, ξεπερασέ το με αξιοπρέπεια και μετά άνοιξε τη καθαρή σου καρδιά στον/ην επόμενο/η. Αυτο το πράγμα του ότι «δε μπορώ να είμαι μόνος/η» οπότε τα φτιάχνω και όπου βγώ είναι το πιό μαλακισμένο πράγμα που μπορεί να κάνεις. Γιατί ξεσπώντας στον άλλο αργά ή γρήγορα χαλιέται το πράγμα και μετά η επόμενη σχέση γκρεμίζεται με τον ίδιο τρόπο σαν ντόμινο. Πα να παίξω λίγο Call of Duty 4 να ξεχαστώ. Because love is war...!